Służebność

Służebność w prawie polskim

Służebność w polskim prawie odgrywa istotną rolę w systemie prawa rzeczowego. To ograniczone prawo, które obciąża jedną nieruchomość, aby zwiększyć użyteczność innej. W praktyce oznacza to, że właściciel działki musi tolerować pewne działania sąsiada lub rezygnować z części swoich działań.

• służebność gruntowa dotyczy sytuacji, gdy korzyści czerpie konkretna działka poprzez użytkowanie cudzej nieruchomości,
• służebność osobista jest związana z potrzebami życiowymi konkretnej osoby i wygasa po jej śmierci.

Kodeks cywilny precyzuje zasady ustanawiania i egzekwowania służebności, chroniąc zarówno właścicieli obciążonych nieruchomości, jak i tych korzystających z uprawnień. Właściciele powinni być świadomi ograniczeń wynikających ze służebności oraz możliwości ich uchylenia czy wygaśnięcia. Zmiany własności mogą mieć wpływ na obowiązujące umowy o służebność.

• prawo do ustanowienia tego typu może wynikać z umowy między stronami,
• może być wynikiem decyzji administracyjnej lub orzeczenia sądu,
• możliwe jest także nabycie przez zasiedzenie przy spełnieniu określonych wymogów prawnych.

Definicja i charakterystyka służebności

Służebność to jedno z ograniczonych praw rzeczowych, które umożliwia obciążenie nieruchomości w celu zwiększenia użyteczności innej posesji. Odgrywa kluczową rolę w prawie cywilnym, pozwalając na określone korzystanie z cudzej własności.

Możemy wyróżnić trzy rodzaje służebności:

• służebność gruntowa,
• służebność osobista,
• służebność przesyłu.

Służebność gruntowa pozwala właścicielowi jednej nieruchomości korzystać z pobliskiej działki. Przykładem może być prawo do przechodzenia przez teren sąsiada. Służebność osobista jest przypisana konkretnej osobie i nie można jej przekazać dalej; typowym przykładem jest prawo do zamieszkania. Służebność przesyłu dotyczy instalacji infrastruktury technicznej, takiej jak linie energetyczne czy rurociągi, co umożliwia przedsiębiorcom transport mediów przez cudze tereny.

Każdy rodzaj służebności ma swoje specyficzne regulacje zawarte w Kodeksie cywilnym. Znajdziemy tam zasady ustanawiania i wykonywania tych praw oraz prawa i obowiązki zarówno właściciela obciążonej nieruchomości, jak i osoby posiadającej uprawnienia do korzystania ze służebności.

Regulacje prawne w Kodeksie cywilnym

W polskim prawie cywilnym służebność jest szczegółowo ujęta w Kodeksie cywilnym, obejmującym przepisy od artykułu 285 do 305. Wyróżniamy trzy główne rodzaje służebności:

• gruntowe,
• osobiste,
• przesyłu.

Rodzaje te znajdują zastosowanie w różnych kontekstach prawnych.

Kodeks cywilny dodatkowo reguluje kwestie takie jak służebność drogi koniecznej i budynkowej. Służebność drogi koniecznej odnosi się do sytuacji, gdy dana nieruchomość nie ma bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. W takich przypadkach możliwe jest ustanowienie prawa przejścia przez sąsiednie działki.

Szczegóły dotyczące służebności określają prawa i obowiązki stron zaangażowanych w ten stosunek prawny. Regulacje te mają na celu utrzymanie równowagi między interesami właścicieli nieruchomości obciążonych a potrzebami użytkowników korzystających ze służebności.

Dodatkowo, Kodeks cywilny precyzuje zasady dotyczące ustanawiania oraz wygaśnięcia tych praw. Dzięki temu zapewniona jest jasność przepisów i zmniejszone ryzyko sporów między stronami. W efekcie regulacje związane z tym zagadnieniem są spójne oraz łatwe do zrozumienia dla uczestników obrotu prawnego.

Rodzaje służebności

Rodzaje służebności w polskim prawie można podzielić na trzy podstawowe kategorie:

• służebność gruntowa,
• służebność osobista,
• służebność przesyłu.

Służebność gruntowa obciąża jedną nieruchomość z korzyścią dla innej, umożliwiając np. przemieszczanie się przez dany teren. Służebność osobista związana jest z konkretną osobą, dając jej prawo do korzystania z części cudzej nieruchomości, jak choćby mieszkanie. Z kolei służebność przesyłu dotyczy infrastruktury technicznej, obejmując takie elementy jak linie energetyczne czy rurociągi, co pozwala przedsiębiorstwom na przesył mediów przez tereny należące do innych.

Każdy rodzaj służebności ma odmienną funkcję oraz podlega różnym regulacjom prawnym. To wpływa na sposób ich ustanawiania oraz obowiązki właścicieli nieruchomości objętych tymi ograniczeniami. Kluczowe jest zrozumienie tych różnic dla właściwego stosowania przepisów odnoszących się do poszczególnych typów służebności zarówno w praktyce prawnej, jak i zarządzaniu nieruchomościami.

Służebność gruntowa

Służebność gruntowa to prawo umożliwiające właścicielowi jednej nieruchomości korzystanie z innej. Zazwyczaj obejmuje takie uprawnienia jak przejazd, przechód czy pobór wody. Jej głównym celem jest zwiększenie funkcjonalności jednej działki kosztem pewnych ograniczeń na drugiej.

W praktyce oznacza to, że właściciel nieruchomości obciążonej musi akceptować określone działania lub ograniczenia na swoim terenie. Zakres tych działań zależy od porozumień między stronami i może się różnić.

Przykładem jest służebność drogi koniecznej, która daje prawo do przejazdu przez teren prywatny, co ma szczególne znaczenie tam, gdzie brakuje dostępu do dróg publicznych. Natomiast służebność wodociągowa umożliwia korzystanie z wody ze studni znajdującej się na cudzym gruncie.

Służebność gruntowa odgrywa istotną rolę w regulacji stosunków sąsiedzkich oraz efektywnym wykorzystaniu dostępnych nieruchomości.

Służebność osobista

Służebność osobista to szczególny rodzaj uprawnienia, który przyznaje się wyłącznie konkretnej osobie fizycznej. W odróżnieniu od innych typów służebności, jej celem nie jest poprawa funkcjonalności samej nieruchomości, lecz zaspokojenie potrzeb jednostki. Może być ustanowiona na całe życie lub na określony czas w zależności od zawartej umowy. Dzięki temu można użytkować nieruchomość zgodnie z uzgodnieniami stron. Zazwyczaj obejmuje prawo do zamieszkania lub korzystania z części terenu.

Służebność przesyłu

Służebność przesyłu to specyficzne prawo, które umożliwia przedsiębiorstwom korzystanie z cudzej ziemi w celu budowy i obsługi urządzeń przesyłowych. Przykładowo, może to dotyczyć linii energetycznych czy systemów wodociągowych. Dzięki temu przedsiębiorca ma możliwość realizowania niezbędnych prac na terenie, który do niego nie należy. Jest to kluczowe dla rozwoju oraz utrzymania rozległych sieci dostarczających energię lub wodę. Właściciel nieruchomości musi zgodzić się na obecność takich instalacji na swoim terenie zgodnie z umową lub decyzją administracyjną.

Służebności gruntowe

Służebności gruntowe stanowią obciążenie jednej nieruchomości, które służy korzyściom innej. Zapewniają właścicielowi nieruchomości władnącej określone prawa do korzystania z gruntu, co ma na celu podniesienie użyteczności tej posesji. Przykładowo, można uzyskać prawo do przejazdu przez działkę sąsiada, co zwiększa dostępność i funkcjonalność terenu.

Takie służebności są nierozerwalnie związane z nieruchomością władnącą. Oznacza to, że bez względu na zmianę właściciela, prawa te automatycznie przechodzą na nowych właścicieli obu posesji. To pozwala na długoterminowe planowanie przestrzenne i racjonalne użytkowanie ziemi.

Właściciel nieruchomości obciążonej musi akceptować uprawnienia posiadacza nieruchomości władnącej zgodnie z ustanowionym zakresem służebności. Należy jednak pamiętać, że wykonywanie tych praw nie powinno utrudniać normalnego użytkowania działki obciążonej.

W praktyce służebności gruntowe mogą obejmować różnorodne formy korzystania z cudzej ziemi:

• od swobodnego przechodzenia,
• przejazdu,
• po instalację infrastruktury technicznej.

Są one istotnym narzędziem prawnym wspierającym współpracę między sąsiadami oraz umożliwiającym efektywne wykorzystanie terenów. Dzięki nim możliwe jest tworzenie efektywnych rozwiązań komunikacyjnych i infrastrukturalnych w lokalnej społeczności.

Cel i zakres służebności gruntowej

Służebność gruntowa to rozwiązanie, które zwiększa funkcjonalność nieruchomości władnącej, umożliwiając jej właścicielowi korzystanie z sąsiadującej działki. Zakres tej służebności oraz sposób jej realizacji zależą od norm społecznych i lokalnych tradycji, co sprawia, że każda sytuacja może być unikalna. Przykładowo, gdy właściciel posesji potrzebuje dostępu do drogi publicznej przez teren należący do sąsiada, właśnie służebność gruntowa może to ułatwić. Te założenia są istotne przy określaniu granic użytkowania i ewentualnych ograniczeń związanych z korzystaniem z obciążonej nieruchomości.

Obowiązki i prawa właściciela nieruchomości obciążonej

Właściciel nieruchomości, na której ustanowiono służebność, jest zobowiązany do umożliwienia korzystania z niej zgodnie z ustalonymi zasadami. Innymi słowy, powinien zapewnić dostęp do swojej działki lub pozwolić na użytkowanie w sposób określony w umowie czy orzeczeniu sądu. Może to obejmować np. przejazd przez teren posesji lub dostęp do istotnych instalacji.

Jednakże właściciel nadal ma prawo do użytkowania swojej własności, pod warunkiem że nie narusza przy tym praw osób korzystających ze służebności. Może prowadzić działalność gospodarczą albo rolniczą, o ile nie zakłóca to uprawnień osoby posiadającej tytuł do służebności. Kluczowe jest, aby obowiązki i prawa właściciela były realizowane w taki sposób, który zachowuje równowagę interesów obu stron.

Dodatkowo obie strony powinny współpracować i respektować granice oraz ustalenia płynące z umowy lub decyzji sądu dotyczącej ustanowienia służebności.

Służebności osobiste

Służebności osobiste ustanawia się na rzecz konkretnej osoby fizycznej, aby spełniały jej indywidualne potrzeby. Nie podlegają one sprzedaży ani dziedziczeniu. Przykładem jest dożywotnia służebność, która uprawnia do korzystania z nieruchomości przez całe życie danej osoby. Właściciel musi uznać te prawa, co może ograniczać jego własne możliwości użytkowania posiadłości. Służebność osobista wygasa wraz ze śmiercią osoby uprawnionej, co sprawia, że jest nierozerwalnie związana z jej życiem i potrzebami.

Charakterystyka i cel służebności osobistej

Służebność osobista to szczególne narzędzie prawne, które dedykowane jest konkretnej osobie fizycznej. Jej głównym założeniem jest zaspokojenie indywidualnych potrzeb danej osoby, co wyraźnie odróżnia ją od służebności gruntowej związanej bezpośrednio z nieruchomością. Służebność ta nie może być przedmiotem sprzedaży ani dziedziczenia i wygasa w momencie śmierci uprawnionego.

W praktyce spotykamy dwa rodzaje:

• dożywotnią,
• czasową.

Pierwsza umożliwia korzystanie z nieruchomości przez całe życie osoby uprawnionej, a druga obowiązuje przez okres określony w zawartej umowie. Przykładem mogą być prawa do zamieszkania lub użytkowania części ogrodu.

Istotnym elementem tej konstrukcji prawnej jest to, że właściciel nieruchomości obciążonej służebnością nie ma możliwości jej sprzedaży ani przekazania bez zgody osoby uprawnionej. Takie rozwiązanie chroni interesy korzystającego ze służebności i gwarantuje mu stabilne warunki życia zgodnie z ustalonymi zasadami umowy.

Warunki wygaśnięcia służebności osobistej

Służebność osobista zazwyczaj kończy się najpóźniej z chwilą śmierci osoby, która z niej korzysta. Istnieją jednak inne okoliczności prowadzące do jej wygaśnięcia:

• jeśli posiadacz tego prawa dobrowolnie z niego rezygnuje, oznacza to jego zakończenie,
• gdy osoba staje się właścicielem nieruchomości obciążonej tym prawem, służebność automatycznie przestaje obowiązywać,
• niewykorzystywanie służebności przez okres dziesięciu lat może prowadzić do jej wygaśnięcia poprzez zasiedzenie,
• sąd ma prawo w swym postanowieniu uznać służebność za nieobowiązującą.

Służebność osobista kończy się najpóźniej z chwilą śmierci osoby korzystającej z niej, jednak istnieją inne okoliczności prowadzące do jej wygaśnięcia.

Służebność przesyłu

Służebność przesyłu to unikalne prawo, które umożliwia przedsiębiorstwom korzystanie z cudzych terenów w celu instalacji infrastruktury, takiej jak linie energetyczne czy wodociągowe. Jest to uprawnienie nadane firmie, a dla właściciela działki stanowi pewnego rodzaju obciążenie.

Zasadniczym celem tego prawa jest zagwarantowanie efektywnego i bezpiecznego dostarczania mediów do odbiorców. Przedsiębiorstwo otrzymuje możliwość umieszczania i utrzymania urządzeń przesyłowych na określonym terenie. Z kolei właściciel nieruchomości musi pogodzić się z obecnością tych instalacji.

• służebność przesyłu można ustanowić za pomocą umowy między stronami,
• w przypadku braku zgody można to zrobić na drodze sądowej,
• prawo zostaje wpisane do księgi wieczystej, co zapewnia jego ochronę nawet przy zmianie właściciela działki.

Dzięki temu rodzajowi służebności rozwój niezbędnej infrastruktury w miastach staje się realny, wspierając zarówno poprawę jakości życia mieszkańców, jak i rozwój przemysłowy regionów poprzez lepsze planowanie sieci dostaw mediów.

Przeznaczenie i regulacje dotyczące służebności przesyłu

Służebność przesyłu umożliwia przedsiębiorstwom korzystanie z cudzych terenów w celu budowy lub eksploatacji urządzeń takich jak linie energetyczne czy rurociągi. Jest to szczególnie istotne dla firm zajmujących się dostarczaniem energii, gazu lub wody. Szczegóły dotyczące tej służebności zawarte są w Kodeksie cywilnym, który precyzuje sposób jej ustanawiania i użytkowania.

Kodeks wymaga zawarcia umowy między właścicielem nieruchomości a przedsiębiorstwem w celu ustanowienia służebności. W przypadku braku porozumienia, możliwe jest uzyskanie tego prawa na drodze sądowej. Regulacje te obejmują również obowiązki przedsiębiorstwa, takie jak:

• utrzymanie urządzeń w dobrym stanie,
• minimalizowanie niedogodności dla właściciela terenu.

Te przepisy pomagają godzić interesy zarówno firm, jak i właścicieli gruntów. Dzięki nim infrastruktura może rozwijać się bez nadmiernego obciążenia którejkolwiek ze stron. Służebność przesyłu odgrywa kluczową rolę prawną wspierającą efektywne funkcjonowanie sieci dystrybucyjnych w Polsce.

Prawa i obowiązki przedsiębiorcy

Przedsiębiorca ma możliwość korzystania z nieruchomości, na której ustanowiona jest służebność przesyłu, aby zapewnić przepływ mediów, takich jak energia elektryczna czy gaz. Zobowiązany jest dbać o urządzenia przesyłowe poprzez ich:

• regularną konserwację,
• naprawy,
• usuwanie ewentualnych awarii.

Dzięki temu media są dostarczane nieprzerwanie i bezpiecznie, co odgrywa istotną rolę w utrzymaniu stabilności całego systemu.

Służebność mieszkania

Służebność mieszkania to uprawnienie pozwalające jednym osobom zamieszkać w nieruchomości należącej do innych, bez konieczności posiadania tytułu własności. Często przyznaje się je bliskim właściciela, jak na przykład członkom rodziny. Jest to świetne rozwiązanie zapewniające dom starszym lub niepełnosprawnym, którzy nie mają możliwości zakupu własnego lokum.

Aby ustanowić służebność, należy sporządzić akt notarialny i dokonać odpowiedniego wpisu do księgi wieczystej. Dzięki temu prawo to staje się trwałe i jawne. Służebność może ulec wygaśnięciu z różnych powodów, takich jak śmierć osoby uprawnionej czy postanowienia umowy stron.

Dla tych, którzy potrzebują stabilnego miejsca do życia bez wydatków związanych z zakupem nieruchomości, służebność mieszkania oferuje istotne wsparcie. Gwarantuje ona ochronę prawną oraz pewność dla korzystających z tego prawa.

Definicja i funkcje służebności mieszkania

Służebność mieszkania to rodzaj służebności osobistej, co oznacza, że jest ściśle związana z konkretną osobą korzystającą z tego prawa. Stanowi ona ograniczone prawo rzeczowe, które umożliwia zamieszkiwanie w nieruchomości bez konieczności jej posiadania.

Głównym zadaniem służebności mieszkania jest zapewnienie uprawnionemu możliwości użytkowania lokalu jako miejsca do życia. Może być ustanowiona zarówno na czas określony, jak i nieokreślony. Zwykle ma zastosowanie w sytuacjach, gdy właściciel chce zabezpieczyć interesy własne lub bliskich, pozwalając im na zamieszkanie w danej lokalizacji. Służebność może obejmować całe mieszkanie lub jego fragment i przysługuje wyłącznie wskazanej osobie; nie można jej przekazać ani sprzedać dalej.

Zasady dotyczące służebności mieszkania są opisane w Kodeksie cywilnym. Dokument ten precyzuje procedury ustanawiania i wykonywania tego prawa. Dzięki temu uprawniony jest chroniony przed próbami naruszania jego prawa do zamieszkiwania przez właściciela nieruchomości czy inne osoby trzecie.

Formy i procedura ustanowienia

Aby ustanowić służebność mieszkania, konieczne jest dopełnienie pewnych formalności prawnych. Najpierw należy sporządzić akt notarialny, który zapewnia zgodność z prawem i zabezpiecza interesy stron. Dokument ten musi być przygotowany przez notariusza i zawierać wszystkie istotne informacje dotyczące służebności.

Kolejnym krokiem jest wpisanie służebności do księgi wieczystej. To publiczny rejestr nieruchomości, w którym zapisuje się wszelkie obciążenia i prawa związane z daną nieruchomością. Dopiero po dokonaniu tego wpisu służebność nabiera mocy wobec osób trzecich.

• sporządzenie aktu notarialnego,
• wpisanie do księgi wieczystej.

Oba te etapy są niezbędne dla pełnej ochrony prawnej wynikającej z tej formy użytkowania.

Warunki wygaśnięcia i zniesienia

Służebność mieszkania może zostać zakończona na różne sposoby:

• jej ważność wygasa po upływie okresu, na jaki została ustanowiona,
• w przypadku służebności dożywotniej ustaje ona wraz ze śmiercią osoby, która z niej korzystała,
• jeśli posiadacz praw zdecyduje się z nich zrezygnować, przestają one obowiązywać,
• służebność można również znieść za pomocą decyzji sądowej,
• możliwe jest zniesienie na mocy porozumienia stron, zwłaszcza gdy staje się zbędna lub niemożliwa do realizacji.

Powstanie służebności

W polskim systemie prawnym istnieje kilka sposobów na ustanowienie służebności:

• zawarcie umowy w formie aktu notarialnego, co jest niezbędne do jej ważności,
• przyznanie na podstawie wyroku sądowego lub decyzji administracyjnej, co ma miejsce, gdy strony nie potrafią osiągnąć porozumienia,
• uzyskanie przez zasiedzenie, które polega na długotrwałym i nieprzerwanym korzystaniu z nieruchomości przez określony czas.

W przypadku zasiedzenia nabycie następuje z mocy prawa, ale wymaga spełnienia konkretnych warunków dotyczących długości i charakteru posiadania.

Decyzja o wyborze metody ustanowienia służebności zależy od specyfiki sytuacji oraz relacji między zaangażowanymi stronami. Każda z metod ma swoje specyficzne wymagania prawne i procedury konieczne do skutecznego ustanowienia tej instytucji.

Umowa jako podstawa powstania

Umowa stanowi kluczowy sposób ustanawiania służebności w polskim prawie. Wymaga ona sporządzenia aktu notarialnego, co zapewnia jej ważność i skuteczność. Taka forma zabezpiecza interesy zarówno właściciela obciążonej nieruchomości, jak i osoby korzystającej ze służebności. Zgoda obydwu stron jest konieczna, co oznacza, że muszą one uzgodnić warunki użytkowania nieruchomości oraz ewentualne ograniczenia. Notariusz odgrywa istotną rolę, potwierdzając zgodność oświadczeń stron i odpowiednio archiwizując dokument. Dzięki temu umowa jest chroniona przed ewentualnymi sporami i może być wpisana do księgi wieczystej, co dodatkowo gwarantuje jej trwałość oraz publiczne ujawnienie wynikających z niej praw.

Orzeczenie sądowe i decyzja administracyjna

Orzeczenie sądowe oraz decyzja administracyjna stanowią alternatywę dla umowy przy ustanawianiu służebności. W przypadku orzeczenia sądowego, proces odbywa się w sądzie, gdzie na podstawie przepisów ocenia się konieczność ustanowienia takiej służebności. Może to być uzasadnione względami społecznymi czy ekonomicznymi, jak np. potrzeba dostępu do drogi publicznej.

Decyzja administracyjna jest podejmowana przez odpowiednie organy, gdy istotne interesy publiczne tego wymagają. Przykładem może być konieczność zbudowania infrastruktury na prywatnym terenie w celu zapewnienia dostaw mediów.

Obydwie metody dążą do prawnego uregulowania stosunków między właścicielem nieruchomości a osobą korzystającą z tej służebności, uwzględniając społeczne potrzeby.

Zasiedzenie jako sposób nabycia

Zasiedzenie stanowi metodę uzyskania służebności gruntowej. Polega na tym, że jeśli ktoś przez długi okres czasu korzysta z cudzego gruntu w sposób stały i widoczny, może nabyć prawo do tej służebności. Istotne jest, aby istniało trwałe, widoczne urządzenie wskazujące na używanie działki zgodnie z charakterem służebności.

• czas potrzebny do zasiedzenia różni się w zależności od dobrej lub złej wiary użytkownika gruntu,
• wynosi odpowiednio 20 lat przy dobrej wierze,
• wynosi 30 lat przy złej wierze.

Zasiedzenie to jeden z kilku sposobów nabycia prawa, obok umowy czy orzeczenia sądowego. Ma ono na celu dostosowanie formalnego stanu prawnego działki do jej faktycznego wykorzystania.

Wygaśnięcie służebności

Wygaśnięcie służebności w polskim prawie może wynikać z kilku różnych powodów:

• jeśli strony ustaliły określony czas jej trwania, to po jego upływie służebność automatycznie przestaje obowiązywać,
• osoba posiadająca prawo do korzystania ze służebności może postanowić z niego formalnie zrezygnować,
• właściciel może nabyć nieruchomość obciążoną służebnością, co prowadzi do tzw. konfuzji praw – kiedy właściciel i użytkownik stają się jedną osobą, co prowadzi do wygaśnięcia tego prawa,
• brak korzystania ze służebności przez okres 10 lat może być przyczyną wygaśnięcia, istotne jest jednak, aby taka przerwa była ciągła i wynikała z zaniedbania albo świadomego wyboru osoby uprawnionej,
• sąd ma możliwość orzeczenia o wygaśnięciu służebności poprzez wydanie prawomocnego wyroku, co może nastąpić na skutek różnych okoliczności, jak zmiany społeczne czy gospodarcze wpływające na sensowność dalszego istnienia danej służebności.

Dzięki tym regulacjom możliwe jest elastyczne zarządzanie relacjami pomiędzy stronami oraz dostosowywanie przepisów do aktualnych potrzeb właścicieli nieruchomości i osób trzecich korzystających ze służebności.

Przyczyny wygaśnięcia

Służebność może przestać obowiązywać z wielu przyczyn:

• wygasa wraz z upływem określonego terminu ustalonego przy jej ustanawianiu,
• osoba mająca prawa do służebności postanawia się ich zrzec,
• właściciel gruntu obciążonego nabędzie własność nieruchomości władnącej lub odwrotnie, co powoduje, że potrzeba istnienia służebności znika i zostaje ona anulowana,
• jeśli przez 10 lat nie korzysta się ze służebności, można to uznać za brak zainteresowania lub potrzebę jej dalszego utrzymywania,
• sąd ma możliwość formalnego zakończenia istnienia służebności na danym obszarze poprzez odpowiednie orzeczenie.

Zniesienie służebności

Zniesienie służebności wymaga porozumienia obu stron i musi być sformalizowane aktem notarialnym. Dokument ten potwierdza zgodę właściciela obciążonej nieruchomości oraz osoby uprawnionej do korzystania z tej służebności na jej likwidację. W sytuacji, gdy strony nie mogą się dogadać, spór może rozstrzygnąć sąd. Wówczas to orzeczenie sądowe staje się podstawą do oficjalnego zakończenia praw wynikających ze służebności.